Stanisława Adamowiczowa
1888-1965
Stanisława Adamowiczowa należała do kręgu lekarzy społeczników, którzy za cel swoich działań mieli nie tylko szerzenie higieny indywidualnej, ale i społecznej. Idea higieny społecznej, czyli dążenie do polepszenia warunków zdrowotnych większych zbiorowości i narodów znalazła swój wyraz w tworzeniu katedr higieny na uniwersytetach polskich i zagranicznych i szkół higieny, gdzie opracowywano podstawy naukowe i metodologiczne i prowadzono kształcenie kadr dla administracji sanitarnej
Gabriela Aniela Balicka-Iwanowska
1867-1962
W Sejmie II kadencji (1928—1930) była jedyną reprezentantką kobiet opcji narodowej. Krytykowała reformy ministra resortu Janusza Jędrzejewicza dotyczące polskiego szkolnictwa. Występowała przeciw wychowaniu państwowemu wprowadzanemu do szkół przez sanację oraz stosowaniu kar cielesnych w szkołach. Krytykowała utworzenie obozu odosobnienia w Berezie Kartuskiej i złe traktowanie więźniów.
Irena białówna
1900-1982
Działała w Sztabie Obwodu AK m. Białystok pod pseudonimem „Bronka”. Była dowódzcą Wojskowej Służby Kobiet. Gestapo wpadło na ślad konspiracyjnej działalności i aresztoało ją w marcu 1942. Przebywając w więzieniu opiekowała się towarzyszami niedoli. Razem z innymi osadzonymi medykami opanowała rozwijającą się epidemię tyfusu plamistego. Z Białegostoku wysłano ją do obozu koncentracyjnego, gdzie otrzymała status więźniarki politycznej. Zawsze starała się wspierać chorych.
Zofia Emilia Daszyńska-Golińska
1860-1934
Kobieta powinna być tą siłą żywą, która świat stary odkupi, kobieta pojmująca zadania współczesne, odczuwająca tętno życia, które bije w masach, rozumiejąca korzyści, jakie dla ogółu z udziału ich w życiu kulturalnym wynikną.
Zofia Emilia Daszyńska-Golińska, Przed jutrem. Współczesny ruch kobiecy wobec kwestii robotnic
Łucja Charkiewiczowa
1897-1943
Habent sua fata...lapideae i warto się o ich odtworzenie pokusić, szukając związku zawsze martwych budowli z żywymi niegdyś a dziś w proch obróconymi właścicielami i mieszkańcami, którzy niejednokrotnie swe ambicje życiowe, swój sposób rozumienia piękna a nawet zaufania do Opatrzności i Świętych Pańskich na murach swych domostw uwidaczniali.
Łucja Charkiewiczowa, Czarna kamienica i jej mieszkańcy
Stanisława Dowgiłło, Janina Kosmowska, Jadwiga Sikorska
189-1967, 1864-1951, 1871-1963
Oto leciwy staruszek, profesor zoologii Wierzejewski oświadczył, że nie wyraża zgody na korzystanie z jego wykładów, mówiąc: „chyba po moim trupie […]. Janina Kosmowska pozwoliła sobie na ironiczną replikę: Zaczekamy, aż pan profesor umrze…
Jadwiga Sikorska-Klemensiewiczowa, Przebojem ku wiedzy
Alicja Dorabialska
1897-1975
Jestem chemiczką. Znamy różne rodzaje wiązań... najtrwalsze są te, które powstają w wyniku wspólnej pracy — porozumienia człowieka z człowiekiem.
Alicja Dorabialska
Wanda Grabińska
1902-1980
Sędzia głośno apelowała o stworzenie sieci zakładów wychowawczych i poprawczych oraz zwiększenie liczby kuratorów (nazywanych wówczas opiekunami sądowymi). „Wtedy będziemy wydawać wyroki wychowawcze, nie zaś karzące”.
Tygodnika „Ewa” 1929 rok
Klementyna Hofmanowa
1798-1845
Polszczyzna iest to pokost, połysk, kwiat który w sobie naywiecey cenię, bałabym się aby ocieranie się między obcemi, niezszarzały, niestarły, niezmieniły tey narodowej barwy.
Klementyna Hofmanowa, Pamiętniki, tom 3, 1849
Józefa Franciszka Joteyko
1866-1928
W procesie nauczania powinno się uwzględniać potrzeby psychiczne dziecka. Pokierowanie jego rozwojem nie mogło narażać na wstrząsy i kryzysy, powinno natomiast doprowadzić do jedności rozwojowej.
Józefa Franciszka Joteyko, Jedność szkolnictwa ze stanowiska psychologii i potrzeb społecznych
Maria Kolendo
1894-1980
Podczas trwania wojny nie przerwała pracy pedagogicznej, wykładała historię średniowiecza na Kursach Nauczycielskich przy Instytucie Pedagogicznym w Białymstoku. Brała też aktywny udział w tajnym nauczaniu, organizowała i prowadziła komplety domowe.
Paulina Kuczalska-Reinschmit
1859-1921
Logicznym następstwem uznania kobiety — człowiekiem musi być zapatrywanie na macierzyństwo jako na jej prawo i uzupełnienie, a nie rację bytu i nie jedyny cel istnienia jej w ludzkości.
Paulina Kuczalska-Reinschmit
Eliza Orzeszkowa
1841-1910
Zawsze jest pora i widzieć i mówić prawdę.
Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem
Ewelina Pepłowska
1887-1969
Już jako nastolatka interesowała się działalnością niepodległościową i polityczną, angażując się w organizację strajku szkolnego w Warszawie. W 1908 r. wskutek wyroku władz rosyjskich zmuszona była opuścić Królestwo Polskie.
Maria Skłodowska-Curie
1867-1934
Nauka leży u podstaw każdego postępu, który ułatwia życie ludzkie i zmniejsza cierpienie
Maria Skłodowska-Curie
Anna Staniszewska
1860-1931
W przekonaniu Staniszewskiej tylko reforma wychowania mogła skutecznie skierować myślenie kobiet na właściwe tory, czemu służyć miała przede wszystkim edukacja kobiet, podejmowanie przez nie nauki nie tylko w szkołach żeńskich, ale i w ośrodkach kształcenia akademickiego zarezerwowanego w tym czasie głównie dla mężczyzn.
Alina Świderska
1875-1963
Tłumaczyła twórczość Percy'ego Bysshe'a Shelley'a, George'a Gordona Byrona, Vicenta Blasco Ibáñeza, Marka Twaina, Charlesa Baudelaire'a, Antonia Negri, Helen Keller a także bajki japońskie oraz Boską komedię Dantego Alighieri (1947), za co uhonorowano ją członkostwem w Artis Templum.
Gabriela Zapolska
1857-1921
Zabijać się... I dla kogo? Dla mężczyzny. A żaden mężczyzna, moja pani, nie jest wart, aby przez niego iść na potępienie wieczne.
Gabriela Zapolska, Moralność Pani Dulskiej
Helena Wiewiórska
1888-1967
Helena Wiewiórska otworzyła kobietom w Polsce drogę̨ do adwokatury, często służyła pomocą młodszym koleżankom. Jak wynika ze wspomnień osób, które ją znały, Wiewiórską cechowały wszechstronne zainteresowania: historią, literaturą, malarstwem, a zwłaszcza muzyką, którą̨ rozumiała i kochała...